Merki kardeş, kitaptan bir alıntı yapayım :

" Seyyidlerin yaşadığı bir memlekette oturamam. Zira Resulullah 'a (s.a.v.) bağlı bir nesepten gelmenin şerefini taşıyanlara layık oldukları tazimi gösterememekten korkuyorum. "


Ubeydullah Ahrar (rha)

Edepteki inceliğe bakarmısınız.. Gerçek edep sahipleri ile tarihemi gömüldü
acaba edep?? Oysa şimdi gördüklerim hep yakınlarından toprak almak ister. Ev ister.......
Fena oldum netten çıkayım biraz. Hakkınızı helal edin...

Merki demiş ki:

Edepteki inceliğe bakarmısınız.. Gerçek edep sahipleri ile tarihemi gömüldü
acaba edep?? Oysa şimdi gördüklerim hep yakınlarından toprak almak ister. Ev ister.......
Fena oldum netten çıkayım biraz. Hakkınızı helal edin...

kitabın sonunda " Seyyidlik taslayanlar, Seyyidleri kullananlar ve yanlış yapan Seyyidler " diye bir bölüm var ki; kitabın can alıcı noktası bu bölüm...

kitaptan alıntıya devam edelim inşallah...

KAYNAK:KURTULUŞ GEMİSİ EHL-İ BEYT S.MUBAREK EROL SEMERKAND YAYINLARI

Hz. Peygamber'in Gerçek Vârisleri Ehl-i beyt'in ilmiyle amel eden âlimleri, Hz. Peygamber'in [s.a.v] gerçek vârisleridir. Zira Rah­met Peygamberi [s.a.v], nurlu nazarlarıyla Ehl-i beyt'ini yüksek hallere ulaştırdı. Bu nazarlardan ve bereketten en büyük payı hiç kuşkusuz onlar aldı. Ehl-i beyt'in gerçek vârisleri de bu nazar ve nuru Hz. Peygamber'den [s.a.v] miras aldılar. Çünkü Ehl-i beyt'in ilkleri; baş ve gönül gözle­riyle Rahmet Peygamberi'nin [s.av] nurlu yüzüne I bakıp, saadetli kalbinden ilâhî nuru çekmişler, I rabbânî şuur elde etmişlerdir.

Allah'ın cemalini I ve en büyük âyetlerini gören Hz. Peygamber [s.a.v] I onlara nazar ettikçe, Ehl-i beyt'in kalpleri açılmış,imanları kuvvetlenmiş, yakînleri artmış, vesve­se kesilmiş, gönülleri sevgiyle dolmuştur. Onlar hem Hz. Peygamberin [s.a.vj ilim kaynağından istifade etmiş, hem de risalet evinde büyümüş kimselerdir. Resûlullah Efendimiz [s.a.v], onla­ra hem hal hem de dil lisanıyla sohbet etmiştir. Böylece Ehl-i beyt, İslâm semasının parlak yıl­dızları ve ışık saçan güneşleri haline gelmiştir.


Onlar her zaman Resûlullah'ın [s.a.v] sünnetine uyan kâmil insanlık örnekleridir. Ümmeti, Allah'ın kitabına ve Hz. Peygamber'in [s.a.v] sünnetine sa­rılmaya davet eden ve kendi yaşantılarında da bunun en güzel örneğini sergileyen kimselerdir. Halkı Hakk'a davet eden ve bu daveti yaparken de bir an bile Hak'tan uzak kalmayan kimselerdir. Kur'ân-ı Kerîm'de açıklanan bütün değerlerin ve yüce makamların en güzel örnekleridir.
Onlar ilim­de, takvada, ahlâkta, şerefte, Hak yolunda sebat göstermede, canları pahasına İslâm'ı korumada, zulüm ve haksızlıklara karşı çıkmada eşsiz insan­lar olmuşlardır. Onlar, her dönemde İslâm dinini tahrif ve bid'atlardan korumak, İslâm akidesinin asaletini muhafaza etmek, İslâm'ın yüce ilkelerini uygulamak ve ümmeti hidayete erdirmek uğruna mücadele etmiş, bu uğurda canlarını bile feda et­mekten çekinmemişlerdir.

Ehl-i beyt âlimleri her devirde Resûl-i Ekrem'in [s.a.v] zâhirî ve bâtınî güzelliklerini bir ayna gibi yansıtmışlardır. O yüzden Kur'ân-ı Kerîm, Ehl-i beyt'ten bahsederken onların her türlü fenalıktan pak ve temiz olduklarını belirtmektedir:"Ey Ehl-i beyti Allah sizden kiri gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor" (Ahzâb 33/33).
Bu âyetle Ehl-i beyt'in İslâm ümmetinin haya­tındaki rolü beyan edilerek, hikmet sahibi ve her şeyden haberdar olan Allah Teâlâ'nın, her çeşit pislik ve kötülükten temizleme iradesinin sade­ce onlara mahsus kılındığı ifade edilmiştir. Allah Teâlâ Ehl-i beyt'e, bütün günahlardan, kötülük­lerden ve hatalardan pak ve temiz olma sıfatını verdikten sonra da,

"Şüphesiz ki Allah katında en şerefliniz ve en üstün olanınız, en takvalı olanınızdır" (Hucurât 49/13) buyurarak, onları takvaya, Hz. Peygamber [s.a.v] yolunda gitmeye, onun sünnetini yaşamaya ve yaşatmaya davet etmiş ve bu hususta Resûlullah'ı [s.a.v] ömek almalarını istemiştir.

Temiz mayaları, pâk ahlâkları gereğince, örnek olmak ve rehberlik etmek için liyakatin en yüce derecesinin onlarda olduğu da ortaya çıkmaktadır.

Hz. Peygamber'in İki Emaneti

Hz. Peygamber [s.a.v] ümmetinin hidayet ve isti­kametini dikkate alarak onlara iki emanet bırakmış ve bunlara sımsıkı sarılmamızı emir buyurmuştur. Zeyd b. Erkam'ın [r.a] anlattığına göre Allah Resulü [s.a.v], Mekke ile Medine arasında Hummen deni­len suyun başında bir hutbe verdi. Allah'a hamd. senâ ve zikirden sonra şöyle buyurdu: (

"Ey insanlar! Dikkat ediniz; ben de bir beşerim. Rabbim'in ölüm elçisinin gelmesi ve benim ona icabet edip aranızdan gitmem yakındır. Sizlere hukuku ağır iki kıymetli emanet bırakıyorum.

Birincisi insanı doğruya götüren bir rehber ve nur olan Allah'ın kitabı Kur'an'dır. Ona yapışın ve sımsıkı sarılın!"
Hz. Peygamber [s.a.v] Kur'ân-ı Kerîm'e sarılma ve ona bağlanma konusunda tavsiyelerde bulundu. Sonra sözüne şöyle devam etti:

"İkinci emanet Ehl-i beytim'dir. Ehl-i beytim'e saygılı davranın! Ehl-i beytim hakkında Allah'tan korkmanızı hatırlatırım. Ehl-i beytim hakkında Allah'tan korkmanızı hatırlatırım. Ehl-i beytim hakkında Allah'tan korkmanızı hatırlatırım.

Bu hadis-i şerifte Ehl-i beyt'in hukukuna dikkat edilmesi üç kere tekrarlanmış ve Kur'ân-ı Kerîm gibi onların da kıyamete dek baki kalacağına işa­ret edilmiştir.


Gerçek şu ki, İslâm toplumu da, Hz. Pey­gamberden [s.a.v] kendilerine bırakılan bu ema­nete sahip çıkmış, onlara karşı gerekli duyarlılığı göstermeye çalışmış, sıkıntılarının giderilmesi­ne gayret göstermiş ve fazilet sahibi Ehl-i beyt âlimlerini baş tacı etmeyi bilmiştir.

Hz. Peygamber'in Emanetine Sahip Çıkmak

Bizler, Hz. Peygamber'i [s.a.v] dünya gözüyle göremedik. Ancak onun Ehl-i beyt'ini görmemiz mümkündür. Bugün dünyanın birçok yerinde Ehl-i beyt mevcuttur. Birinci emanet olan Kur'an kıya­mete dek devam edeceği gibi, ikinci emanet olan Ehl-i beyt de kıyamete kadar varlığını devam et­tirecektir. Resûlullah'ın [s.a.v] Ehl-i beyt'ini emanet bırakması biz ümmeti için büyük bir şereftir.

Bu sebeple bizlere emanet bırakılan Ehl-i beyt'e her hususta yardımcı olmamız ve onları cân-ı gö­nülden sevmemiz gerekir. Kendi akraba ve ya­kınlarımıza yardım ettiğimizden daha fazla onlara yardım etmeliyiz. Nitekim Hz. Peygamber [s.a.v] bu hususa işaret ederek şöyle buyurmuştur:

"Sizin en hayırlınız, benden sonra Ehl-i beytim'e karşı en hayırlı olanınızdır.'™
Ehl-i beyften birine iyilik yapan kimse, bunun karşılığını kıyamet gününde görecektir. Nitekim Hz. Re-sûlullah [s.a.v] şöyle buyurmuştur:

"Kıyamet gününde benim kendisine şefaat et­memi isteyen bir kimse, Ehl-i beytim'le alakasını kesmesin ve onları sevindirsin.""
İbn Ömer'den rivayet edildiğine göre Hz. Peygamberin [s.a.v] son söylediği söz şu idi. "Ehl-i beytim'e sahip çıkınız."12

Sonsuz Sevap

Anlatıldığına göre Abdullah b. Mübârek [k.s) hacca gitmeye niyetlenmiş ve kendine yetecek kadar nafakasını da hazırlamıştı. Tam yola çıka­cakken bir kadının, ölü bir tavuğu yolup pişirmeye hazırlandığını gördü. Kadının yanına varıp neden böyle yaptığını sordu. Kadın, uzak durmasını ve kendisine bir şey sormamasını istedi. Ancak Ab­dullah ısrarlı bir şekilde sorunca, kadın durumunu anlatmaya başladı:

- Ben Hz. Peygamberin [s.a.v] soyundan gel­meme rağmen kimsesiz, yoksul bir kadınım. Üç günden beri, açlıktan kıvranıp ağlayan çocukla­rım var. Leş de olsa bu tavuğu yememiz zaruret­ten dolayı bize helâldir.
Olayın bundan sonrasını Abdullah b. Mübârek [k.s] şöyle anlatıyor:

"Hemen kemerimi çözdüm. İçindeki yol harçlı­ğımı çıkarıp o kadına verdim ve,
- Bunlar açken ben hacca mı gideceğim, de­dim ve oradan ayrıldım. Tabii hacca gitmedim. Hacılar döndüklerinde, halk gelip beni tebrik et­tiler. Ben,
- Neler oluyor? Ben memleketimden ayrılma­dım, diyerek şaşkınlığımı dile getirdim. O gece Hz. Resûlullah'ı [s.a.v] rüyamda gördüm. Bana şöyle dedi:
- Sen paraları o kadına verip kendisinin ve öksüz çocuklarının sıkıntısını giderdiğin için Allah Teâlâ senin kılığında bir meleği (hacca) gönderdi ve se­nin namına haccettirdi. Kıyamete kadar bu böyle sürüp gidecek ve sevabı da sana yazılacak."13

9 Müslim, FezâilO's-Sahâbe, 4 (nr. 2408).
10 Hâkim, el-Müstedrek, 3/311; Ebû Ya'lâ, Müsned, nr. 5924.
11 Heysemî, Mecmau'z-Zevâid, 9/258.
12 Müslim, Fezâilü's-Sahâbe, 16,37.
13 Ebû Bekir el-Hadramî, Reşefetü's-Sadi, s. 255.

108 sayfalık bir kitap,,ama bilgilendirme müthiş,, gerçek doğruların peşine düşenler
için,, değerli bir kılavuz...Hani tabiri caiz ise ( Küçük dev adam) denirya Bu da küçük dev
kitaplarından, Semerkant yayınlarının. Rahman hazırlayanlardan, sunanlardan razı olsun inşâAllah..