Bir Kudsî Hadis
Ey kullarım!
Ben zulmu kendime haram kıldım;
onu sizin aranızda da haram ettim;
öyleyse birbirinize zulmetmeyin.
Ey kullarım!
Sizler gece gündüz hata işlersiniz;
ben de günahları affederim;
hiç de aldırmam;
öyleyse
Ey kullarım!
Benim doyurduğum hariç hepiniz açsınız;
öyleyse benden yiyecek isteyin ki
size yiyecek vereyim.
Ey kullarım!
Benim giydirdiğim hariç hepiniz çıplaksınız;
öyleyse benden giyecek isteyin ki
sizi giydireyim.
Ey kullarım!
Eğer ilkiniz ve sonunuz,
insiniz ve cinniniz
en kötü insanın kalbine sahip olsanız,
bu benim mülkümden hiçbir şey eksiltmez.
Ey kullarım!
Eğer ilkiniz ve sonunuz,
insiniz ve cinniniz
en iyi kimsenin kalbine sahip olsanız,
bu benim mülkümde hiçbir şey artırmaz.
Ey kullarım!
Eğer ilkiniz ve sonunuz,
insiniz ve cinniniz
bir yere toplansanız da benden isteseniz,
ben de herkese istediğini versem,
bu benim mülkümden ancak
iğnenin denize batmakla eksilttiği kadar eksiltir.
Ey kullarım,
işte amellerinizi sizin için muhafaza ediyorum;
artık kim amel defterinde hayır bulursa,
aziz ve celil olan Allah’a şükretsin.
Kim de başka bir şey bulursa
kendinden başkasını suçlamasın.
Nevevî, El-Ezkâr, 1182