RABITA

Rabıta, kelime olarak "bir şeyi diğerine bağlamak, sabitleştirmek, bir işin üzerinde durmak, iki şey arasındaki ilgi, bağ ve alaka" demektir.

Rabıta, tasavvufta bir terbiye usulü olarak özel bir tabir olup ayrı bir mana kazanmıştır. Ulu arifler rabıtayı şöyle tarif etmişlerdir:

"Rabıta, müşahede makamına ulaşmış, ilahî huzurda kabul görmüş, Allah'ın nuru ve edebiyle süslenmiş kamil bir mürşide kalbi bağlamaktan ibarettir." Çünkü kamil mürşidin kalbi ilahî nur, feyiz, sevgi ve ilimler için bir merkez yapılmıştır, Ona yönelen ve sevgiyle bağlanan bir kalbe, oradan nur, feyiz, sevgi ve ilim akar. Bu kuvvetli kalp müridin zayıf kalbini besler.

Kendisine rabıta yapılacak mürşid, nefsini ıslah etmiş, huzur makamına ulaşmış, Allah Teala'ya tam teslim olma halini elde etmiş ve en önemlisi insanları terbiye için görevlendirilmiş olmalıdır. İrşad izni ve ehliyeti olmayan kimseye yapılan rabıta, hem yapana hem de yapılana zarar verir.

Kısaca, kendisine rabıta yapılacak mürşid, Hz. Resülullah'ın (s.a.v) gerçek varisi, nazarları şifa, manevi tasarruf sahibi, icazetli bir kimse olmalıdır. İşte müridin böyle bir kamil mürşide kalbini bağlayıp huzurunda ve gıyabında onun suret ve ruhaniyetini hayaline almaya, onu kendisi ile birlikte düşünerek, yanındayken takındığı tavrı, uzağında iken de sürdürmeye rabıta denir.

Rabıtanın aslı muhabbete dayanır. Muhabbet rabıtası, müridin mürşide olan İleri seviyede sevgisi ve edep ile gerçekleşir. Bu rabıtaya devam eden mürid, yavaş yavaş mürşidinin boyasına boyanır, onun halleri ile hallenir, ahlakına bürünür, sevgisi ile tatlanır, güzelleşir ve kamil bir insan olur. Çünkü muhabbet rabıtası seveni, sevilenin sıfatlarına sokar.

Bilinmelidir ki kulun tek başına mukarrebün makamına çıkması, yakîn ve müşahede halini ele geçirmesi çok zordur. Bunun için bu güzel hallere ulaşmak isteyen kimseye, o halleri elde etmiş, yolu bilen kamil bir mürşid gereklidir. Böyle bir mürşidi bulan müride, onun ruhaniyetini vasıta yapıp ilahî feyiz ve nurlarından bolca nasiplenmesi gerekir. Bunun en kısa yolu muhabbet rabitasıdır. Müridin, mürşidinin huzurunda feyiz alması kolaydır. Huzurunda olduğu gibi gıyabında da edep ve feyiz alabilmesi için mürşidinin kalbine yönelerek onun süretini çokça hayal etmesi lazımdır.

Dinimizde rabıta, tefekkürün bir çeşididir. Tefekkür, varlıkları ve olayları düşünüp onlarda gizlenen ilahî rahmeti, hikmeti, kudreti fark etmek ve bu vesile İle kalbi zikre geçirmektir. Tefekkür farzdır. Kalbin en önemli vazifesi tefekkür yoluyla uyanmak ve yüce Allah'a bağlanmaktır. Allah Teala'nın zatından başka her varlık tefekkür edilebilir, hayale alınıp üzerinde derin derin düşünülebilir.

Rabıta yapmak insana ait bir özelliktir. Kalbi ve gönlü olan herkes bir çeşit rabıta yapar. Ancak her rabıta şekli kalbi uyandırıp Allah'a ve ahirete bağlamaz. Tasavvufta tavsiye edilen rabıta, kendisine bakılınca yüce Allah'ı zikrettiren bir kamil insanı sevmekten ve düşünmekten ibarettir. Kamil insanın kalbi Allah Teala'nın en fazla nazar ve tecelli ettiği bir mahaldir. Bu kalp, İlahî aşk ve zikirle mamur olmuştur. Ona bağlanan kalp de o aşk ve zikirden nasiplenir, beslenir, kuvvetlenir, mamur olur. Rabıta, müridin kamil mürşidini hayal ederek kalbini onun kalbine bağlamasıdır. Rabıta, birbirini seven ruhların kaynaşmasıdır. Rabıta, kalbin kalpten nur ve feyiz almasıdır. Rabıta, gönlün gönüle bakışı ve birinden diğerine sevgi akışıdır.

Rabıta, müridin terbiyesi için en mühim bir vasıtadır. Rabıta namaz gibi şekli, zamanı ve usulü dinimizce belirlenmiş bir ibadet değildir; kalbi uyandırıp huşu ve huzur içinde ibadete hazırlamaktır. Rabıta, manevi terbiye aracıdır. Rabıta, azgın nefis için en güzel ıslah ilacıdır. Rabıta, gafil kalbin uyanık kalbe bağlanıp uyanmasıdır. Rabıta, üzerine devamlı ilahî feyzin aktığı kalbe bağlanıp ondaki sevgi ve feyzi çekmektir.

Büyükler, rabıtanın özü itibariyle şu ayetlere dayandığını belirtmişlerdir: Cenab-ı Hak şöyle buyuruyor:

"Ey iman edenler! Allah'tan korkun ve sadık kullarımla beraber olun" (Tövbe 9/119).

"Ey iman edenler! Allah 'tan korkun, O 'na yaklaşmaya vesile arayın. Onun yolunda mücahede edin ki kurtuluşa eresiniz" (Maide 5/35).

Her iki ayet-i kerime de takvayı emretmektedir. Takvayı elde etmek için birinci ayet-i kerimede Allah'ın sadık kulları ile beraber olunması emredilmiş; ikinci ayet-i kerimede ise takva yoluna sevk edecek bir vesileye yapışılması ve nefsi terbiye için bütün yolların denenmesi istenmiştir.

İşte rabıta, Allah Teala'nın sadık kulu ve kamil dostu olan mürşid ile beraber olmanın bir şeklidir. Mürşide el verip intisap eden herkes onunla Allah yolundaki beraberliğine ilk adımı atmış olur. Onun terbiyesine giren kimsenin zahirî beraberliği başlamıştır. Bu işte asıl hedef kalp ve gönül beraberliğidir. Kendisine gönül bağlanan kamil mürşid Allah'a ulaşmada en güzel bir vesiledir. Bütün bunların sonucu zikir ve edeptir, yani bütünüyle takva ahlakıdır. Mürşidin Allah'a ulaşmada bir vesile ve vasıta olmaktan başka bir görevi yoktur.

kaynak

Allah razı olsun inş kurban

Amin,,ecmain olsun kurbanlar.

konu güncellendi

Rahman razi olsun..