İhlas


Mürşidi sırf Allah rızası için sevmek ve ona karşı samimi olamaktır. Bunun gereği
irşad ve terbiye için tâbii olduğu mürşidine, bütün varlığı ile bağlanmaktır. Şöyle ki:
Bütün alem gavs, kutup, mürşid ve büyük veliler le dolu olsa, mürid hidayet ve
manevi nasibinin sadece kendi mürşidinin yanında olduğunu bilmeli, kendisine
sevgiyle tâbii olmalıdır.

Mürid, ulaştığı bütün ialhi ilim, feyiz ve nur'un kendisine mürşidinin üzerinden
geldiğini, Cenab-ı Hakkın onu vesile ettiğini bilmeli ve kalbini tamamen ona
çevirmelidir. Kısaca gönlünü ve gözünü mürşidinde toplamalıdır.

Şüphe müride zarar verir. Bu yolun piri Hace Nakşibend Hz'lerinin şu hali,
anlattığımız konuda güzel bir örnektir.

Hace Nakşibend Hz.leri mürşidi Seyyid Emir Külal Hz.lerinin ziyaretine gidiyordu.
Yolda önüne Hz. Hızır Aleyhisselam çıktı ve Nakşibend Hz.lerini kendisiyle meşgul
etmek istedi. Hz. Nakşibend Hz. leri ona hiç iltifat etmedi. Hızır (a.s.) ısrar etti
fayda vermedi. Sonunda Hz. Hızır (a.s.) kendisini tanıttı o zaman Nakşibend Hz.leri:

" Ben sizin Hızır olduğunuzu biliyorum. Fakat size ayıracak ne vaktim ne de sevgim
var. Benim bir kalbim var onuda mürşidime verdim. Başkasına verecek ikinci bir
kalbim yok!"

Dedi ve yoluna devam etti. Mürşidinin huzuruna çıkınca, Seyyid Emir Külal hz.leri yoldaki
olayı kendisine hatırlattı ve Hz. Hızır'a verdiği cevaptan memnuniyetini belirtti.

Bütün Allah dostları, hiç ayrım yapmadan Allah rızası için sevilir. Bu imanın gereğidir.
Ancak kalp terbiye için sadece bir mürşide bağlanır. Bu da terbiyenin gereğidir.

Allah razı olsun kurban güzel bir paylaşım olmuş daha önce bir yerde okumuştum sanırım

Allah sende de razı olsun. Kitabın tamamı yazılacak inş kurban.
Daha önce parça parça konu halinde eklenen yazılar çıkabilir.