Allah İçin Çıkılan Yolun Sonu Cennettir.


Bir Allah dostunu ziyaret etmenin ilk faydası, Allah için sevginin ve ziyaretin
sevabına ulaşmaktır. Allah için sevilen bir müslüman kardeşi ziyaret etmenin
hediyesiilahi muhabbet ve cennettir. Resulullah (s.a.v.) Efendimiz bu konuda
şu müjdeleri vermiştir:


" Size cennet ehli olanlarınızı haber vereyim mi? Bir şehrin (memleketin)
öbür ucunda bulunan din kardeşini. Allah rızası için ziyaret eden kimse
cennetliktir."

" Allahu Teala buyurdu ki: Benim için bibirini sevenleri, birbirini arayıp soranları
birbirini ziyaret edenleri,birbirine ikramda bulunanları, bir araya gelip meclis
kuranları muhakkak bende severim."

" Kim bir hastayı ziyaret ederse veya Allah için sevdiği bir kardeşini ziyarete
giderse, görevli bir melek yoluna çıkıp; Güzel bir iş ettin, bu yürüyüşün hoş
oldu, cennette kendine bir ev hazırladın,sana müjde olsun! diye seslenir."

Allah için sevginin ve ziyaretin bundan başka bir hediyesi olmasa bile
bu kadarı insana yetmez mi? Allah'ın bir kulunu sevmesinden, ondan razı
olup,cennet ve cemalini seyretme nimetini vermesinden daha güzel ne vardır?

Hele bu ziyaret edilen kimse, halkın irşadı ile görevli bir Allah dostu olursa,
ziyaretin fazilet ve bereketi daha fazla olur.

Allah dostu deyince, hemen keşif ve keramet aranmamalıdır. Kâmil mürşidin
en büyük alameti. Kur'an ve sünnet ahlakı üzerine yaşamasıdır. Havada uçmak,
suda yürümek, ateşi yutmak, bir anda dünyanın öbür ucuna gidip gelmek gibi
şeyler,veli olmak için şart ve lazım değildir.

Allah'ın izniyle bunlar mümkün şeylerdir, fakat bu tür şeyler velide bulunmadığı
zaman, bir noksanlık değildir. Velide ilahi aşk ve edep lazımdır. Buna kısaca
istikamet denir.

Bir kimse bu yolun büyüklerin elinden tutup irşat halkalarına girince
sadat-ı Kiram'ın himmet ve tasarrufları altına girmiş olur. Bu himmet ve
bereket onun kalbinde, ilahi muhabbet meydana getirir.

Bunun bir sonucu olarak o kimsede günahlardan şiddetle kaçınma duygusu
ve ibadetleri tatlılıkla yapma arzusu oluşur. Bu büyüklerin meclisine katılan
insanın ruhu sevinir, kalbi rahatlar, gönlü huzurla dolar.

İnsan Rabbül Alemine kulluk yağpmanın sevincini yaşar. İşte bu Yüce
sadatların elinden tutmanın bereketiyle Allahü Teala'nın kuluna ikram
ettiği bir hâldir.

Hz. Peygamber (s.a.v.) Efendimize varis olan bu Allah dostlarının eli,
Resulullah (s.a.v.) Efendimizin elini temsil etmektedir. Onlara tutunan
kimse hiç kopmayan nurlu bir halkaya tutunmuş olmaktadır.

Nakşibendi büyükleri, insanın terbiyesi için, üç şeyin elde edilmesini
gerekli görmüşlerdir. Bu üç temel esas,,,
muhabbet, ihlas ve teslimiyettir.





Taberani, el-Kebir,XIX, No;307 Suyuti el-Camiu's-Sağir, I,440
Ahmed Müsned V,239; Hakim Müstedrek,IV,169-170
Tirmizi Birr, 64; İbnu Mace, Cenaiz, 2

Allah razı olsun inş kuban