İnsana,Nasihat Olarak Ölüm Yeter. Çünkü Ölüm, Çok İbretli Bir Olaydır.Eğer Ki İnsan Ölümden Herhangi Bir İbret Ve Nasihat Almıyorsa, Bu Kalbinin Katı Olmasından Dolayıdır. Onun İçin Ölümü Çok Hatırlamak Lazımdır. --Halide Ömer B.Abdülaziz,Daima Alimleri Bir Araya Toplar, Ölümden Bahsettirir, Ölümü Duyunca Da Islak Bir Kuşun Islaklığını Gidermek için Çırpınması Gibi Çırpınırdı. İbn-i Şirinin Yanında Ölümden Bahsedildiği Zaman, Kendisi Ölmüş Gibi Uyuşurdu.Ölümü Düşünmek Ve Onu Kalbe Yerleştirmek İçin En Faydalı Yol; Daima Akrabalarının, Arkadaşlarının, dost Ve Ahbablarının Ölümünü Ve Toprağın Altındaki Hallerini Düşünmektir. Hasan-ı Basri Şöyle Demiştir: "Ölüm Meleği(Azrail), Her Eve Günde Üç Kere Bakar. O Evde Kim Rızkını Bitirir Ve Ömrünü Tüketirse Onun Ruhunu Alır. Melek, Onun Ruhunu Alınca, Evdekiler Onun İçin Ağlamaya Başlarlar. Melek Evden Çıkarken Dönüp Onlara Şunu Söyler: Bu Benim Be Eve Son Gelişim Değildir. Ben Hepinizi Alıp Götürene Kadar Buraya Gelip Gideceğim. Ev Halkı Meleğin Bu Sözünü Duyabilselerdi, Öleni Bırakıp Kendileri İçin Ağlardı." Şairimiz Ne Güzel Buyuruyor: Ölüm Güzel Şey, Budur Perde Ardından Haber, Hiç Güzel Olmasaydı, Ölür Müydü Peygamber? Annen Seni Doğurduğunda Sen Ağlıyor, Etrafındakiler İse Sevinçten Gülüyorlardı. Öyle Bir Amelde Bulun Ki, Ölüm Gününde Onlar Ağlarken, Sen Gül.

amin ecmain olsun inş kurban