Edeple Varan Lütufla Döner (2)

Kayıt tarihi : 24/08/08

Edeple Varan Lütufla Döner
Mustafa BAHADIROĞLU

Sonunda varılacak yer cennet olunca

Bilumum haram ve günahlardan kaçınmak edeptir. Farz, vacip ve sünnet-i seniyye ile amel etmek edeptir. Allah Tealâ’yı görüyormuşçasına ibadet etmek, O’nun her an bizi gördüğünü, açık gizli bütün halimize vakıf olduğunu bilerek davranmak edeptir. Hangi renkten, hangi ırktan olursa olsun oradaki müminlere hizmet etmek, onlara lütuf ve keremle muamele etmek, güzel ahlâk, haya edeptir. Diline sahip olmak, kimsenin kalbini kırmamak, nefsi için herhangi bir davada bulunmamak, sabır ve sükunetle hareket etmek edeptir. Otelde, asansörde, araçlarda ve elden geldiğince, güç yettiğince tavaf esnasında kadın-erkeğin birbirine karışmadan vazifelerini yapması son derece mühim bir edeptir. İmam-ı Rabbanî Hazretleri k.s. buyuruyor ki: “Edeplerden bir edebi korumak, tenzihî bile olsa bir mekruhu terk etmek, zikirden, murakabe ve teveccühten daha efdaldir.”

Burada iki hadis-i şerifi hatırlamakta fayda var: “Kim Allah için hacceder, bu esnada kötü işlerden ve Allah’a karşı gelmekten sakınırsa -kul hakları müstesna- annesinin onu doğurduğu günkü gibi (günahlarından arınmış olarak hacdan) döner.” “İçine günah karışmamış ve kabul olunmuş bir haccın karşılığı ancak cennettir.” Yani edeple haccedenlerin hacları kabul görebilir. Onların varacağı yer ise cennettir. İşte hac budur. Kısaca edepten ibarettir.
Şair Nâbi ne güzel söylemiştir:

Sakın terk-i edebten kûy-ı Mahbubu Hüda’dır bu
Nazargâh-ı ilâhidir, makam-ı Mustafa’dır bu
Muraât-i edeb şartıyla gir Nâbi bu dergâha
Metâf-ı kudsiyândır, bûsegâh-ı enbiyadır bu!

Kâbe de konuşur

Şüphesiz her yerde edepli olmak lazımdır. Fakat bu gibi makamlarda belki bin kere daha edepli olmalıdır. Hatta denilebilir ki bu iki makamda yani Kâbe ve Mescid-i Nebevî’nin hariminde kalbi dahi korumak gerekir. Çünkü Allah Tealâ bu makamlara içten ve dıştan O’nun adına hürmet edilmesinden hoşnut olur. Ayrıca Kâbe’yi ve Efendimiz aleyhissalât u vesselamı kalpten geçen manalara muttali kılabilir.

Buna şaşırmamak gerekir. Zira Kâbe’nin manevi bir hakikati vardır ki, Hakikat-i Ahmediyye’nin bir başka yönünü teşkil eder. Bu hakikat Allah’ın izniyle gören, işiten ve dile gelebilen bir hakikattir ve makamı çok yüksektir. Bizler sadece Beytullah’ın taştan örülmüş mübarek yüzüne bakabiliyoruz. Şayet hakikati bir an için açılmış olsaydı, o anda ruhumuzu teslim ederdik. Çünkü ona bakmaya asla güç yetiremezdik. Velilerin havassı ise böyle değildir. Kim bilir onlar tavaf ederken Kâbe ile aralarında ne gibi konuşmalar ve hangi sırlar cereyan etmektedir?

Büyük veli Muhyiddin ibn Arabî Hazretleri k.s. tavaf esnasında Kâbe’nin kendisine hitab edip konuştu ğunu, bunu bizzat kulağıyla duyduğunu, aralarında geçen konuşmalardan sonra kendisinin o anda hazırlıksız olarak bir şiir söylediğini belirtmektedir. Hatta bu şiirlerini meşhur Fütuhat-ı Mekkiyye adlı eserinde zikretmiştir.

İbn Arabî Hazretleri başka bir seferinde şöyle demektedir: “Bir gün Kâbe’ye baktım kendisini tavaf etmemi istiyor, zemzem ise, bize kavuşmayı arzu ederek kendi suyundan bol bol içmemi diliyordu. Her ikisine hitaben beyitler söyledik...”

Yine bir tavafını şöyle anlatmaktadır: “Soğuk ve mehtaplı bir gecede sağnak yağmurla abdest almış ve şiddetli bir rahatsızlıkla tavafa çıkmıştım. Sonra Hacer-i Esved’i öperek tavafa başladım. Rükn-i Şâmî köşesine ulaştığımda, Kâbe beni kulağımla işittiğim bir konuşmayla tehdit etti. Şiddetli bir sancı duydum. Sonra Allah’a yemin ederim ki, Kâbe temelleriyle birlikte yerden yükseldi. Derhal irticalen şiir söyledim. Kâbe bana tavaf etmemi tekrar işaret etti... (...) Sonra ona teşekkür ettim ve aramızda sulh yaptık...” (Fütuhat)

Görülüyor ki, Beytullah sadece taş bir binadan ibaret değildir. Ehlullah orada ve Hazreti Rasulullah s.a.v.’in Ravza-i Tahire’sinde çok manalara muttali olabilmektedirler. Yukarıda anlatılan hususlar adı geçen mübarek makamların heybetini hissetmek ve edebi muhafaza etmek açısından önem arz etmektedir.

Edepli bir ecdadın torunları

Elbette ki mukaddes topraklarda mübarek makamlar Kâbe-i Muazzama’dan ve Ravza-i Tahire’den ibaret değildir. O bölgenin her karışı Hz. Rasulullah s.a.v.’in, sair Peygamberlerin -salât ve selam üzerlerine olsun- Sahabe-i Kiram Efendilerimizin -Allah hepsinden razı olsun- ve Evliyaullahın -Hak Tealâ sırlarını mukaddes kılsın- mübarek ayaklarının değdiği yerlerdir. Bir sahabi kabrine gittiğiniz zaman kendinizi küçük bir Ravza’nın önünde duruyormuş gibi hissedersiniz. Rabıta ile huzura girer, selam verir ve mübarek ruhlarına Kur’an okursunuz.

İki Cihan Güneşi s.a.v.’in edebinden nasibi olmayan O’nun nurlu yolundan istifade edemez. İnce bir duyuş, ince bir hissiyata sahip olan büyükler kutsî mekânlarda diğer yerlere nispetle edebe çok daha fazla dikkat etmişlerdir. İmam Malik rh.a Hazretleri, Allah Rasulü s.a.v.’in bastığı toprağa hürmeten Medine-i Münevvere’de hayvan üstüne binmemiş, ayakkabı da giymemiştir.

Sultan Abdülhamid Han k.s. Hazretleri zamanın büyük velilerindendi. İstanbul’dan Medine-i Münevvere’ye kadar tren hattı yaptırmıştı. Allah Rasulü s.a.v.’in muazzez ruhlarını gürültüyle rahatsız etmemek için Medine İstasyonu’nda rayların altına keçe döşetmişti. Osmanlı’nın o ince ruhlu insanları Mescid-i Nebevî’yi tamir ederken yine aynı maksatla çekiçlerine keçe bağlıyorlardı. Bu zamanın Kutlusu k.s. Sahabi kabirlerini ziyaret ederken mezarlıkta ayakkabılarını çıkarıyor ve derin bir hürmetle huzurlarına giriyordu. Allah onlardan razı olsun ve gölgelerini başımızdan eksik etmesin.

Şair ne güzel söylemiş:

Ehli dil arasında aradım, kıldım talep
Her hüner makbul imiş, illâ edep illâ edep...

1 Allah Tealâ her türlü mekândan ve yaratıkların hallerine benzemekten münezzehtir. Buradaki Beytullah, Allah’ın evi ifadesi mecazidir.

Kayıt tarihi : 12/01/09

Allah razı olsun

Kayıt tarihi : 18/01/09

Allah razı olsun

Kayıt tarihi : 24/08/08

Amin ecmain