O Ve Ben

Misafir

O Ve Ben

Mürid, mürşidinin muhabebtinde samimi olursa, onun irade ve muhabbetinde
yok olur. Buna" fena fi'ş-şeyh"denir. Bu Allah'a ulaşma yolunun ilk basamağıdır.
Bir üst makama yükselmek için bu menzilden geçmek şarttır.

Fena fi'ş-şeyh mertebesi öyle bir haldir ki nasıl damlayı ummandan ayırmak
mümkün değilse, müridini de mürşidinin varlığından ayırmak mümkün değildir.

Ona olan şiddetli muhabet, itaat ve sadakati ile âdeta şeyhinin minyatürü haline
gelir. Hz. Mevlana bir beytinde, "Ben o! O ben" der. Yine Hz. Mevlana buna işaret
ederek şöyle diyor;

" Ona karşı iki 'ben' olamaz; oraya iki 'ben' sığamaz. Sen de 'ben' diyorsun, o da
'ben' diyor. Ya sen onun önünde öl, ya o senin önünde ölsün de ikilik kalmasın.
Fakat o ölmez, buna imkan yok. Ne dış alemde ölür o, ne zihinde. Çünkü 'o' bir
diridir ki ölmez.

Mümkün olsaydı ikilik kalksın diye senin için ölürdü de hani, bu kadar da lutfu
vardır onun. Mademki onun ölmesine imkan yok, sen lö de o, sana tecelli etsin.
İkilik kalksın gitsin.

İki kuşu birbirine bağlasan, ikisi de aynı cinstendir, iki kanat dört olmuştur, ancak
gene de uçamazlar; çünkü arada ikilik vardır. Fakat ölü bir kuşu, diri bir kuşa
bağlasan diri kuş uçar; çünkü ikilik kalmamıştır." ( Mevlana, Fîhî Mâ Fîh, s.20.)

Hikayeye göre Leyla, Mecnun'un kolunu ister. O da, " Kimin kolunu kesip göndereyim?"
diye sorar. Çünkü onun için alemdeki her varlık birer Leyladır.

Nefis, mürşid-i kâmilin nezaretinde terbiye oldukça, Hakk'a vuslat yoluna kademe
kademe çıkılır. Özellikle " nefs-i mutmainne" makamına Hz. Peygamber'e (s.a.v)
derin ve coşkun bir muhabebtle onun iradesinde yok olur, fenâ fi'r-Resul makamını
elde eder. Mürşidiyle yaşadığı hallerin daha mükemmelini Hz. Resulullah'la yaşar.
Kâmil bir imana sahip olur. Nitekim Hz. Peygamber (s.a.v)

" Nefsim kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki sizden birinize nefsinden daha
ziyade ben sevilmez isem iman etmiş olmazsınız." buyurmaktadır. ( Müslim, İman, 16)

Nihayet adım adım ilerleyen terbiyenin bir semeresi olarak, Hz. Peygamber'in (s.a.v)
iletmesiyle mürid Allah'a vasıl olur. Daha önce mevcudatta Hakk'ın fiil ve sıfatlarının
tecellileri ile meşgulken, Zat-ı Şerif'in tecellisiyle iradesi yok olur. " La İlahe İllallah"
dediği zaman Allah'ın dışındaki bütün mevcudat gözünden silinir ve sadece O'nun
tecellilerinin müşahedesi kalır.

Hadis-i kudsîde belirtildiği gibi, Allah Teala artık onun gören gözü, işiten kulağı, tutan
eli, konuşam dili, yürüyen ayağı olur. Bu mertebede ki kul, O'nun gönlüne verdiği
nur ile görür, işitir, konuşur, tutar ve yürür. (Buhari, Rikak,38; İbn Mâce, Fiten, 16)

Müridin kendine özgü bir muradı kalmaz. Allah'ın muradı ne ise onu murad eder.
Yunus'un şu sözleri bu hali tanımlamaktadır;

Beni bende demen, bende değilim
Bir ben vardır bende, benden içeri

Görüldüğü gibi kâmil bir mürşidi sevmekle başlayan yolculuk, Allah Teala'da fâni
olup veliler makamına ulaşmaya vesile olmaktır.