YARENLER

İyice dinleyin söz benim değil

Bu dünyaya biz çok aldandık yarenler

Babanın sözüdür bu kez benim değil

Tutmazsak narına yandık yarenler



Gittik ellerinden öptük kaç kere

Tuttu tuttu çıkardı battık kaç kere

Hazineyi bir pula sattık kaç kere

Yalancı çobana döndük yarenler



Allah rızasıyla çıkıp haneden

Taş değil tezek ol hadi yeniden

Bizi bize koyan bin bahaneden

Gitti hepsi bire indik yarenler




Alçak gönüllü ol dedi kalpleri kırma

Yumuşacık konuş sakın bağırma

Yanlışın peşine düş önüne durma

Yinede yanlışa kandık yarenler



Allah’ın resulu işi buyurdu

Çağırdı herkesi bizi duyurdu

Himmetle bezedi bütün yeri yurdu

Yine nefise dayandık yarenler



Kucaklaşın dedi bitti kırgınlık

Mazide kalmıştır artık dargınlık

Bir ömür değil bu söz sanki bir günlük

Hemen hiddete boyandık yarenler.



Edep dedi yürünmez onsuz bu yolda

Niyet değilse noksanlık kulda

Sadakat temel taşı bil bu okulda

Onuda hep ondan kıskandık yarenler



Bir devlet kuşudur kondu başlara

Döndü kahkahalar gözde yaşlara

İsteksizce sarılıp biz bu işlere

Ölenede dek bizim mi sandık yarenler



Kimindir harmanın savrulduğu yer

Diller ayrı ayrı cahil bu beşer

Sevgiyi kalplere koymazsak eğer

Dünyaya ahireti gömdük yerenler

menzil.net