PEYGAMBER EFENDİMİZ II

Kayıt tarihi : 24/08/08

37. HADİS PEYGAMBER EFENDİMİZ HAKKINDA

٣٧ اَﻧَﺎ ﻗَﺎﺋِﺪُ اﻟْﻤُﺮْﺳَﻠِﻴﻦَ وَﻟٰﺎ ﻓَﺨْﺮَ وَاَﻧَﺎﺧَﺎ ﺗَﻢُ اﻟﻨَّﺒِﻴِّﻴﻦَ وَﻟٰﺎ ﻓَﺨْﺮَ وَاَﻧَﺎ اَوَّلُ ﺷَﺎﻓِﻊٍ وَﻣُﺸَﻔَّﻊٍ وَﻟٰﺎ ﻓَﺨْﺮَ ﴿دارﻣﻰ٠ج﴾

37 - Ben resullerin rehberiyim, fahırlanmak yok. Ve ben nebilerin hatemiyim, iftihar yok ve ben ilk şefaat ediciyim ve ilk şefaati kabul edilecek olanım. Tefahur yok. Yani: Bunları bir şükrane olarak söylüyorum, yoksa ululanmak için değil.

İzah : Malûm olduğu üzere Hazreti Muhammed aleyhisselâtü vesselâm efendimiz, nübüvvet ve risaleti camidir, bütün peygamberlerin efdâlidir ve hatemidir. Nübüvvet ve risalet silsilesi kendisi ile hitama ermiştir, onun risaleti bütün beşeriyete şamildir. Artık ondan başka bir peygamber gelmemiş ve gelmeyecektir. Yarın mahşer âlemine gidileceği zaman da herkesten evvel o peygamber'i zîşanımızın kabirleri açılacak, herkesten evvel o Resûl'ü âlîşan hazretleri mahşere vararak bütün enbiya ve murselin hazaratını livâ'ı saadeti altında toplayacak, şefaate lâyık olanlar hakkında ilk şefaatcı da kendisi olacaktır.

İşte peygamber-i zîşan efendimiz bu muazzam şerefleri haiz olduğunu Cenabı Hakka karşı bir şükran vazifesi olmak ve hakikat-i hali ümmetine bildirmek için bizlere haber vermiştir.

Resul-i Ekrem efendimiz bu gibi meâliyi haiz olarak beşeriyet âlemine şerefbahş olacağını vaktiyle sair peygamberler de ümmetlerine haber vermişlerdi. Hele Bı'seti nebeviyye sıralarında nur-i nübüvvetin tuluuna pek az bir zaman kaldığına gerek ehl-i kitap denilen museviler ile isevîlerden gerek sair milletlerden birçokları kani ve muntazır bulunmuşlardı. Arapların en beliğ hatiplerinden olan "Kuseyb-ni Sâide" nin Mekke-i Mükerreme ile Taif arasında her sene kurulan "Suk-ı ukâz" panayırında ırad etmiş olduğu nutuk, meşhurdur.

Kusey, bir deve üzerinde oturarak halka karşı demiştir ki :

"Ey nâs! yemin ederim ki, Allah teâlânın indinde bir din vardır ki, şimdi bulunduğumuz dinden daha sevgilidir ve Allahın gelecek bir peygamberi vardır ki, gelmesi pek yakındır, gölgesi başımızın üstüne gelmektedir. Ne mutlu o kimseye ki ona iman eder, o peygamber de o kimseye hidayette bulunur. Vay o betbahta ki, o peygambere muhalefet edip asî olur. Ne hüsran ömürleri gaflet ile geçip gitmiş olan kadîm ümmetlere."

Kusey bu nutkunu irat ederken Hazreti Muhammed de henüz otuzbeş yaşlarında bulunarak bu nutku dinlemişti. Evsafı cemilesinden bahsedilen zatın kendisinden başkası olmadığından bihaberdi.

Hazreti Muhammed Mekke büyüklerinden bazılarının adeti veçhile bir kaç senedenberi "Cebel-i levz" denilen Hira dağında bir mağaraya çekilir, orada bir ay kadar kalır, kudret-i ilâhiyeyi tefekkür oradan gelip geçen yolculara itam-ı taamda bulunurdu. Artık kırk yaşına girmiş, risalete fi'len nail olacağı zaman gelmişti. İlk evvel altı ay kadar bir istinas husulü için kendisine rüya âleminde vahiy vaki olmuştu. Rüyada gördüğü şeyler tamamen parlak bir surette zuhur ediyordu. Badehu bir gün Cibril-i Emin zuhur etti. "İkra" sûresinin ilk âyetlerini tebliğ ve kendisinin risalete nâiliyetini tebşir eyledi. Fahr-ül enbiyâ efendimizi vahy-i ilâhinin bu veçhile tecellisinden münbais bir heyecan kaplamıştı. Cebel-i lûzdaki ilticâgâh-ı ulvîsinden çıkarak Mekke-i Mükerremeye avdete başladı. Cebeli Lûz'un hemen orta yerine gelmişti ki, sema tarafından: "Ya Muhammed!. Sen Allahın Resulüsün, ben de Cibrilim." diye bir ses işitti. Mübarek başını semaya doğru kaldırdı, Cibril-i emini gördü, ayakları ufuk-u semada idi, kendisi saf, nezih bir insan suretine temessül etmişti. Yine "Yâ Muhammed sen Allahın Resulüsün, ben de Cibrilim!" diyordu.

Hazreti Muhammed olduğu yerde kalmıştı, ne ileri, ne de geri gidebiliyordu. Hangi cihete nazar-ı semavisini tevcit etse Cibril'i Emini aynı surette görüyordu.

Resul-i Ekrem Hazretlerinin muhterem, refikası Hatice-tül kübrâ vâlidemiz ise birini göndererek niçin hazret-i Peygamberin vaktiyle avdet buyurmadığını anlamak istemişti. Nihayet Cibril Emin gözden kayboldu. Resul-ü Ekrem efendimiz de hane-i saadetine avdet buyurdu.

İşte Peygamberlerimizin risaleti bu suretle başlamış, kendisinden bir çok harikalar, mucizeler zuhura gelmiş, Kur'anı Kerimin âyetleri de vakit vakit inzal buyurulmuştur.

Velhasıl Peygamberi zîşan efendimiz, mefhar-i kâinattır, kendisi Allah tarafından pek mukaddes bir kitaba, pek âlî bir şer'i şerife nail olmuştur. Bu şer-i mübinin bütün ahkâmı insanların fitratına uygundur, insanların saadetlerini temine kâfidir. Her zaman için tatbik kaabiliyetini haizdir. Bu münevver şer'i şerif sayesinde bir medeniyet-i fazıla teessüs etmiş, bir muazzam hükûmet-i islâmiye vücuda gelmiş müslümanlar asırlarca şark ve garba hâkim olmuşlardır.

Bineenaleyh, âlem tarihi Hazret-i Muhammed Aleyh-issalâtü vessellem efendimizin daha şerefli, daha malûmatlı, daha muvaffakiyetli, insaniyete daha ziyade yardım etmiş, rehberlikte bulunmuş ve insan-ı kamil kaybetmiş değildir.

"Seni tesbih-i mühr-ü mah eden nâden-ü ebterdir

Güneş sensin ki zerratın nebilerle velilerdir."