Hadisi şerifin mealen ifadesi şöyle: 'İnsanlar altın ve gümüş madenleri gibi madenlerdir. Cahiliye devrinde hayırlılarınız İslam devrinde de hayırlılarınızdır."
(Buhârî, Enbiyâ, 19; Menâkıb, 1; Müslim, Fezâilü'ssahâbe, 199; Ahmed b. Hanbel, Müsned, II, 257, 260, 391)

Ortaya konulan bu konu, ilk işitildiğinde insanı hayrete düşürüyor. Çünkü biz insanların Müslüman oldukları zaman, ömürlerinin İslam devrine ulaştıkları zaman, kendi hayatlarında İslam çağını başlattıkları zaman hayırlı olduklarını, cahiliye devrinde ise hayırsız olduklannı düşünmeye yatkın olarak yetiştirildik. Oysa hadisi şerif bize bu kabulümüzü doğrulayan bir şey söylemiyor, diyor ki, "insanlar altın ve gümüş madenleri gibi madenlerdir", yani insanlar madenlerdir, "cahiliyede hayırlılarınız İslam'da da hayırlılarımızdır." Buradan şunu çıkarsamak işten değil: Bir insan cahiliye devrinde altınsa İslam devrinde de altındır. Cahiliye devrinde bakır olan İslam devrinde de bakır, yani bakır Müslüman.

Bunu anlamak çok zor değil aslında. İnsanın Müslüman olması ve tabiî ki, seksiz şüphesiz Allah'ın birliğine ve rasullullahın onun elçisi olduğuna iman etmesi, onu ne yapar? Ateşten kurtarır.

Rasûllullah şöyle bir söz söylemiş ashabına; "bir devir gelecek insanlar lailahe illallah diyecek; fakat anlamını bilmeyecekler. O zaman ashabı sormuş; "Ya Rasûlullah insanlar ne manaya geldiğini bilmedikleri bu sözü söyleyecekler, la ilahe illallah diyecekler, insanlara ne faydası var bunun?" Rasûlullah'ın verdiği cevap şu: "Ateşten kurtarır, ateşten kurtarır". Yani Müslüman olmak insanı ateşten kurtarır. Seksiz şüphesiz lailahe illallah Muhammedün Rasûlullah diyen, buna hakikaten, kalben iman eden insana ahiret yurdunda ateş yüzü gösterilmez.
Ama işler bu dünya hayatında böyle değil. Bizim Müslüman oluşumuz, müminliğimiz, öldükten sonra Cennete mi, Cehenneme mi gideceğimizle alakalı bir şey. Dünya hayatında işler ahiret hayatından farklı değerlendirilir.

Dünya hayatında, aslına bakarsanız, size çok şaşırtıcı gelebilir bu ifade, üstün nitelikli insanların bir çoğu cehennemliktir. Çünkü onlar o üstün niteliklerine dayanarak Allah'ın iradesine karşı geliyorlar. Halbuki çok mütevazı hatta silik denebilecek bir çok şahsiyet cennetlik olabilir. Çünkü bunlar tab'an kendi varlıklarının, hayat çizgilerinin gereği olarak Allah'ın iradesine hiçbir şekilde, değil karşı çıkmak, itiraz bile etmeyecek insanlardır. Bunların da cennetlik olmaları çok normaldir. Bu insanlar bu dünyanın ölçülerine vurulunca çok sönük nitelikte kalsalar bile.

Bu vesileyle şunu belirtmek lazım. Bizim Müslümanlığımız asırları aşıp çağları geride bırakıp bize kadar ulaştıysa bunun temelinde asrı saadetteki müşriklerin şecaati yatar. Bu hükmün size çok şaşırtıcı bir görüneceğini biliyorum. Açıklayayım: İslâmiyet'in neşet ettiği sırada müşrikler kalitesiz ve ucuz adamlar olsalardı putlarına yapılan bu tecavüzü, yani "La ilahe illallah Muhammeden Rasûlullah" sözünü kaale bile almazlardı. Halbuki insanlar putları aleyhine söylenen bir söz üzerine kılıçlarına davranıyor. Demek ki bu adamlar sahip oldukları değerler karşısındaki duyarlıkları itibariyle çok kaliteli adamlar. Değerlerine önem veren insanlar. Bu insanlar Müslüman oldukları zaman aynı derecede İslamiyet'e önem verdiler. İyi (altın) müşrik, iyi (altın) Müslüman oldu sonuçta. Ve onlar şirk içinde dinlerine gösterdikleri özeni İslam'a da gösterdiler.

Hz. Ömer, hepimizin bildiği gibi, çok çarpıcı örnektir. Çünkü, Hz Ömer'in Müslüman oluşuyla sonuçlanan süreç, onun Rasûlullah'ı öldürmek niyetiyle yola çıkışıyla başlar. Ve, Ömer, Ömerül Faruk diyoruz ona çünkü bir kabile reisi olması hasebiyle Müslüman olduğu zaman içinde bulunduğu kabileyi parçalamıştır. Kendi kabilesi içinden Ömer Müslüman olduğu için Müslüman olmayı tereddütsüz kabul eden insanlar çıkmıştır.

Fakat benim, Hz. Ömer denince, anlatmadan edemediğim bir şey var: Onun hicret etmesi. Bildiğiniz gibi Rasûlüllah da dahil olmak üzere bir çok Müslüman Mekkeden Medine'ye kaçak yolla yani, müşrikler fark etmesin diye tedbir alarak gittiler. Hatta Hz. Ali'nin Rasûlullah’ın yatağında, onu hala yatağında yatıyor sansınlar diye, hem de ona ulaşacak bir tehlikenin kendisine gelmesini üzerine aldığı için, yattığını biliyoruz.

İşte böyle bir durumda, kayıtlardan öğreniyoruz ki. Hz. Ömer hicretini şu şekilde gerçekleştirmiş: Müşriklerin ileri gelenlerinin de aralarında bulunduğu bir grup halinde oturan insanların yanından geçip Kabe’yi tavaf etmiş ve sonra müşriklerin yanına, yanılmıyorsam at üzerinde, yaklaşmış ve şöyle demiş: "Ben Medine'ye hicret ediyorum. Eğer karısını dul, çocuklarını yetim bırakmak isteyen biri varsa ilerdeki tepenin arkasında onu bekliyorum." Ve atını sürüp gitmiş. İşte bu adam, cahiliye devrindeki hayırlı vasfını İslam'da da aynen göstermiş bir kişi olarak hafızalarımızdan hiçbir zaman silinmeyecek. Bunun kendi çapında yansımalarını günlük sosyal hayatımızda halen görebiliriz.

Türkİyenin bu gün içinde bulunduğu şartlarda insanların madenler gibi oluşları ve cahiliye devrindeki iyi niteliklerini İslam'da da devam ettirdikleri gerçeği çok önemli, aydınlatıcı bir gerçek. Günümüzde her zamankinden çok daha işimize yarayan bir bilgi. Özellikle Türkiye'nin akıbeti söz konusu olduğunda Müslümanlar'dan neler beklenebilir sorusunu biz bu hadisi şerifin ışığında değerlendirmeliyiz. Yani Müslümanlar Cennet'e gidebilirler. Çünkü biz bu gün bu hayatta, bu dünya hayatında kimin Cennete kimin Cehenneme gideceği konusunda karar verme yetkisine sahip yaratıklar değiliz. Ama gözlemlerimiz şu noktayı tebarüz ettirmemiz gerektiriyor: Türkiye'de Müslüman kimliğine sahip çıkan insanlar aynı zamanda Türkiye'nin kaderi konusunda da sorumluluk alma kapasitesinde insanlar olmak zorundadır. Bu kapasiteyi taşımamaları halinde bu insanların birer maden olarak çok değersiz madenler sırasında satıldıklarını, ucuz maden olmakla da birilerinin elinde ne şekle girdiklerini söyleyebiliriz.

Şunu söylemek de mümkündür, Müslüman vasfımızı itikadımızın hakkını verecek derecelere ulaştırmakla da yükümlü insanlar olmak zorundayız. Bizim ne cins madenler olduğumuz konusunda bir değişiklik yapma şansımız yoktur; ama en azından o madenin ne işe yarayacağı konusunda, işe yarayıp yaramayacağı konusunda bir iradi seçimimiz olabilir.

Bu anlamda Türkiye'de yaşayan Müslümanlara bakıp bunların altın, gümüş, krom, bakır hangisinden olduğunu hesaba katmamız lazım ve eğer bir şey bekliyorsak, o madenlerden bekleneni, ancak onların verebileceğini de bilmemiz lazım. Acaba gümüşken altın, altınken bakır olabilir miyiz? Hadisi şeriften öğrendiğimiz kadarıyla bu mümkün değil! En doğrusu ne cins maden olduğumuzu fark edebilmiş isek o madenin ne işe yarayacağı o madenin en iyi nasıl kullanacağı konusunda kendimize yer seçmemiz gerekir. Bakır olduğu halde altınmış gibi hareket etmek doğrudan doğruya kalpazanlık olur. Onun için ayağımızı denk alışımız bu hadisi şerifin bize kazandırdığı duygular sayesinde olması lazım.(İsmet Özel, 40 Hadis)

sukran kesiran kurban

Allah razı olsun kurban.Emegine saglık...