Özlenen çocuk gelmiyorsa

Kayıt tarihi : 24/08/08

Özlenen çocuk gelmiyorsa…

Gülcan TEZCAN

Yuva kurma telaşını
atlatıp evliliğe alışmadan yeni evlilere “Çocuk ne zaman?” diye sormaya
başlar eş dost. Bazen utana sıkıla, bazen kaçamak cevaplarla
geçiştirilir sorular. Mutlu bir aile fotoğrafını tamamlayan en güzel
görüntü hiç şüphesiz neşe içinde cıvıldayan çocuklardır. Kim istemez
bir evladın sıcaklığını yanı başında duymayı, el bebek, gül bebek
büyütüp güzel günlerini görmeyi...

Tıp dünyasındaki yenilikler
tedavi edilebilir problemleri ortadan kaldırarak pek çok ailenin evlat
hasretini dindiriyor. Ancak tedavi edilemeyen kimi durumlar var ki o
noktada tevekkül ve sabır merhemiyle yaraları iyi etmek, en azından
acıları hafifletmek gerekiyor. Özlenen Çocuk Derneği işte bu amaçla
kurulmuş. Evlat hasreti çekenler ile yardıma muhtaç çocukların bir
araya getirildiği derneğin kurucusu Ayşe Pehlivan’a bu oluşumun neden
ve nasıl meydana geldiğini soruyoruz. “Özlenen Çocuk Derneği’ anne
olmak hedefiyle büyümüş, anne olmayı meslek kabul etmiş bir insanın
yaşadıklarıyla şekillendi” diyor ve sözünü ettiği hanım için anneliğin
bir tutku haline gelmiş olduğunu anlatıyor. Öyle ki daha çocukluğunda
“Büyüyünce ne olacaksın?” sorusuna “Anne olacağım” diye cevap
veriyormuş. Hastalık derecesinde bir sevdaya dönüşmüş onda annelik
hayali. Ve hayatını bu ideale göre şekillendirmiş. Bir gün anne olmak
için evlenmiş. Çocuğunun adı bile yıllar öncesinden belliymiş:
Mihrimah… Hikayenin devamını şöyle anlatıyor Ayşe Pehlivan: “Şimdi
zamanı diye düşünüp, hamilelik planı yaptığı dönemde, küçük bir sızı
için doktora gidiyor. Küçük sızının büyük sonuçlarını o dönemde
bilmiyor, tahlillerin açıklaması yeni pencereler açıyor, yeni
yolculuklara neden oluyor. Mihrimah’ın annesi (anne adayı) kanser
olduğunu öğreniyor.”

Mihrimah’ın annesi hayallerinde var
ettiği kızının dünyaya gelemeyeceğini öğrendiği dönemde çıkış yolunu,
sevgisini bütün çocuklara yöneltmekte bulur. Çocuk Esirgeme
Kurumlarında kalan çocuklarla buluşur, onlarla bayramdan önce bayram
şenlikleri yapar. Bu çalışmaları ve mektupları ulusal bir radyo
programında periyodik olarak okunur ve bu davalaşan sevdayı
destekleyenlerle birlikte 1999 yılında “Özlenen Çocuk Derneği” kurulur.

Birilerinin merakına cevap vermek için yaşamıyoruz

Dernek
bir yandan çocuksuz ailelerin içinde bulundukları durumun getirdiği,
özellikle sosyal baskıdan kaynaklanan sıkıntıları bertaraf etmeyi
amaçlarken bir yandan da kimsesiz çocuklara sahip çıkıyor. Yardıma
muhtaç çocukların da değerli ve özel olduklarını, hem o çocuklara hem
de topluma ifade etmeye çalışıyor. Korunmaya muhtaç çocukların
kendilerini zararlı alışkanlıklardan uzak tutacak düşünme ve doğru
karar verme yetkinliğine ulaşmaları için destekte bulunan Özlenen Çocuk
Derneği, çocuklarla ilgili birçok etkinliğe imza atıyor. “Kumbara
Şenliği”, “Okumayan Çocuk Kalmasın”, “Söz Küçüğün” bu çalışmalardan
sadece birkaçı.

Dernek Başkanı Ayşe Pehlivan’a göre evlat
hasreti karşısında sabır göstermenin yolu sağlam bir tevekkül
anlayışından geçiyor. Pehlivan, “Bir mümin öncelikle sorumluluklarına
sahip çıkmalı, Hak’tan geldiğine iman ettiği konularla ilgili sabır ile
bezenmelidir” diyor ve sözlerine şöyle devam ediyor: “Her şeyin
sahibinin bizim için takdir ettiğine rıza göstermek, zorlukları aşmak
için de yine O’ndan yardım istemek gerekir. En güçlü olandan istemek,
dileğinin gerekli yere ulaştığından emin olarak yardım talep etmek, en
büyük dayanak ve tesellidir.”

Çocuksuz ailelerin içinde
bulunduğu durumu zorlaştıran en önemli şeyin hayata bakış noktasındaki
eksiklik olduğuna dikkat çeken Pehlivan, kendimizi gerçekleştirme
noktasında yeter derecede özgür hissetmediğimizi söylüyor. “Hayatımız
adeta birilerinin merak ve sorularına cevap verme yönünde devam eder.
Sahip olduğumuz ve olmak istediğimiz birçok şey, çevremizdeki
insanların bize sorduğu veya bizden talep ettiği şeylerdir” diyerek
toplumsal baskının hayatımızı nasıl şekillendirdiğinin altını çiziyor.

“Hayatımızı
şekillendirirken, sorumluluklarımızdan biri olan çocukla ilgili
netleşemeyen en önemli konulardan biri de, ebeveynlerin her şeyi
çocuklar için yaptıklarını iddia etmeleridir. Evlenmeleri, ayrılmaları,
tatile gitmeleri veya gidememeleri, alış veriş yapmaları veya
yapamamaları vb… Durum böyle olunca, çocuksuz ailelere yapılacak
herhangi bir şey kalmamaktadır” diyen Pehlivan, bu yüzden çocuk sahibi
olamayan insanların durumu adeta saplantıya dönüştürdüğüne işaret
ediyor. “Neler yapılabilir?” sorusuna da anlamlı bir cümleyle karşılık
veriyor. “Öncelikle sahip olmakla sahip çıkmak arasındaki ince çizgiden
hareket edilerek, tüm çocuklara sahip çıkılabilir… Sunulacak sevgidir.
Sevgi sundukça, görevlerini yerine getirdikçe üretilen değer her geçen
gün onu teselli eder ve huzuru yakalamasına zemin hazırlar.”

Kayıt tarihi : 18/01/09

Allah razı olsun....

Kayıt tarihi : 24/08/08

Amin ecmain...

Kayıt tarihi : 17/09/08

Allah razı olsun...

Kayıt tarihi : 24/08/08

Amin ecmain...

Kayıt tarihi : 12/01/09

Allah razı olsun

Kayıt tarihi : 15/09/08

emeğine sağlık abi,,,,

Kayıt tarihi : 20/02/09