Başka dua bilmez misin?
Harem-i Şerif’in kapısında; “Ey doğrulara yardım eden, haramlardan sakınanları koruyan Allahım!..”diyerek hep aynı duayı tekrarlayan birine etrafındakiler sürekli aynı duayı dile getirmesinin sebebini sorunca şunları anlatır: Kabe-i Şerifi tavaf ederken ayağıma takılan bir şeyi eğilip aldım. Baktım ki içinde bin altın bulunan bir kese. Şeytanımla imanım mücadeleye tutuştular. Şeytanım; “Bin altın çok para, senin bütün ihtiyaçlarını karşılar diyor, imanım “Bu haramdır, boşuna saklama. Sahibini bul, teslim et!”diyordu.
Böyle mücadele içinde iken birinin sesi duyuldu: “Burada içinde bin altınım bulunan kesem kaybolmuştur. Kim bulduysa getirsin, ona otuz altın müjde vereyim!” Bin haramdan otuz helal daha hayırlı olur düşüncesiyle keseyi sahibine teslim ettim. Otuz altını aldım.
Bakırcılar çarşısında gezerken bir Arap kölenin otuz altına satıldığını görünce hemen satın aldım. Bir süre sonra bu kölenin yanına bazı Araplar gelip gizlice konuşmaya başladılar. Köleye ne konuştuklarını sordum. Saklamayıp aynen anlattı: “Ben Mağrip sultanının oğluyum. Babam, Habeş melikiyle cenk edip savaşı kaybetti. Beni de esir alıp buralarda sattılar. Babam bu adamlarını göndermiş beni satın alıp ülkeme götürsünler diye de elli bin altın vermiş. Bana çok iyilik ettiğin ve kendi evladın gibi baktığın için sana minnettarım. Sakın az altına razı olma, elli bin altın karşılığında anlaş” diye öğüt verdi.
Elli bin altına köleyi sattıktan sonra Bağdat’a gidip bu sermaye ile dükkan açtım. Bir gün, tanıdığım biri yanıma gelip tüccar bir dostunun vefat ettiğini söyleyerek yalnız kalan ay gibi güzel kızını almamı tavsiye etti. Ben de bu kız ile evlendim. Kızın çeyiz olarak getirdiği tabakların üstünde içi altın dolu keseler vardı. Hepsinin üzerinde biner altın yazılı iken, birinde dokuz yüz yetmiş altın yazılı idi. Yani bu kesenin otuz altını eksikti. Bunun sebebini sorduğumda kızcağız dedi ki: “Rahmetli babam bu keseyi Harem-i Şerif’te kaybetmiş. Bulan bir helalzade keseyi iade edince otuz altını ona müjde olarak vermiş. Ondan geriye kalanlardır bu kesedeki altınlar.” Bunun üzerine Allah’a hamd ve şükürlerde bulundum. Bu yaşadıklarım hep doğruluğun, iyiliğin bereketidir diyerek hadiseyi kızcağıza anlattım. Sevinç ve saadetimiz daha da artıp sağlamlaştı. İnsanın niyeti güzel olunca akıbeti de güzel oluyor işte…
(Nevadir-i Süheyli)
Paz Şub. 23, 2014 7:32 pm
