İslâm'dan Önce Kadının Durumu

Kayıt tarihi : 24/08/08

İslâm'dan Önce Kadının Durumu

İnsanlık İslâm'la tanışmadan önce kadın pazarda satılan bir eşya gibiydi. O devirde insanlar tarafından bozulmuş dinler ve bozuk felsefeler kadını tartışıp duruyordu. 'Kadının ruhu var mıdır' diye soruluyordu. Kadının insan mı yoksa şeytan mı olduğu konuşuluyordu. Kadının ibadet yerine giremeyeceği çünkü necis olduğu söyleniyordu. Kadın hayız olunca ondan uzaklaşılıyor, bu halde oturduğu yer, yattığı yatak, elini sürdüğü eşya, ağzını değdirdiği her şey pislenmiş kabul ediliyor, kadından ve bu yerlerden uzak duruluyordu.

Yine bu devrin insanı, kız çocuğu doğunca utancından halkın içine çıkamıyor, onu nasıl saklayacağını veya öldürüp ayıbını örteceğini hesap ediyordu. Ölümden kurtulup büyüyen kız çocuklarına eski elbiseleri giydirilip koyun veya deve çobanlığı yaptırılıyor, mümkün olduğu kadar halkın gözünden uzak yerlerde tutuluyordu.

Kadınlar, çarşı pazarda bir eşya gibi alınıp satılıyor, sık sık el değiştiriyor, düşük arzuların kurbanı oluyor, bu işler gâyet tabii görülüyor, hiçbir vicdan bundan rahatsız olmuyordu. Kadına miras hakkı tanınmıyordu.

Hak dini kendi keyiflerince yorumlayan yahudiler, kadın hayız olunca onunla aynı yerde yiyip içmiyor, bir çatı altında bulunmuyor, onu bir kenara atıp temizlenmesini bekliyorlardı.40

Bir zamanlar küçücük masum kızını diri diri kumlara gömecek kadar vahşileşen insanlar, Hz. Muhammed (s.a.v) Efendimiz'den ilâhî terbiye alınca, bilerek bir karıncayı bile incitemez hale geldiler; çünkü nurla gerçeği gördüler, edeple terbiye oldular, hakkı tanıdılar, hakları korudular.

Her iki devri de yaşamış Hz. Ömer (r.a) şöyle demiştir:

''Biz İslâm'la şereflenmeden önce cahiliyye devrinde kadınlara hiçbir değer vermezdik, onları bir şey saymazdık. İslâm gelip Allah Teâlâ, kitabında kadınları zikredip onlara da mirastan pay ayırınca, onların bizim üzerimizde birçok hakları olduğunu öğrendik.''41

40-Muhammed Baltacı, Mekânetü'l-Mer'e fi'l-Kitâbi ve's-Sünne, s. 75-76.
41-Buhârî, Tefsîr (Sûre 66), 2; Müslim, Talâk, 31.